Besloten 5.00 uur op te staan. Het werd 5.30 uur, gauw ontbeten, tandjes enz. en op pad. Moest wel vroeg, want Oranje hè.
Al lopend in de stad kwam er opeens een Koreaan achter me aanrennen vragend of ik een pelgrim was, want ik liep verkeerd. (Het zal me weer eens niet gebeuren...) Wat een prachtmensen die pelgrims.

Pamplona is een mooie stad maar zoals veel mooie oude steden zit ook hier veel in de steigers en wegen zijn opengebroken.
Net buiten de stad waren er een hoop auto´s en vrachtverkeer, die op de randweg reden, wat een aardig geluid gaf. Het weer was bewolkt, winderig, fris en het leek erop dat het ging regenen, maar bleef droog, windstopper aan dus.

Even voorbij de drukke randweg begon het pad te stijgen. Na ca. 30 minuten begon het zweet me uit te breken, dus jas uit en in m´n T-shirt verder. Het bleef warm door de inspanning.
Het pad ging op een gegeven moment ook onder een haag van bomen en struiken door en ik werd weer begeleid door mooi uit volle borst zingende vogels. Als ik de ene boom voorbij was, ging het in de volgende verder, prachtig om zo te mogen wandelen. En weer volgde ik de paardenhoeven in de modder. Goed dat zij mij de weg wijst.

Wat verderop werd de omgeving groener en voor zover ik kon kijken overal tarwevelden. Sommige stukken werden al geel en andere bleven groen met daar tussendoor mooie rooie klaprozen. Onderweg ook een hoop andere mooie bloemen gezien: blauw, paars, lila, geel noem een kleur en die zat er waarschijnlijk ook tussen (zo dat is er ook uit, ja).
Het stijgen ging gestaag verder met links op de berg een leger van windmolens zover je kon zien. Dit is dus wat je noemt effectief gebruik maken van de natuurelementen, want het waait hier altijd.

10.00 uur: eindelijk aan de top bij Alto del Perdon (de hoogte van de vergiffenis). Helaas heb ik niets op mijn geweten(dat ik weet althans), anders had de voldoening misschien nog groter geweest. Mooie beelden tussen dat leger vanwindmolens. Daar koffie gedronken en 2 stuks cake opgepeuzeld, daarna een pakje jus d'orange gedronken. Koffie kreeg ik overigens gratis, want ter plekke aangekomen, stond daar een meneer met een auto koffie, broodjes, sapjes enz. te verkopen. Hij had even een rekensomgeintjegemaakt bij een andere klant en ik maakte dezelfde grapbij hem. Enfin de man raakte in de war en gaf mij dus te veel wisselgeld terug. Ik zag dat en vertelde het hem (eerlijk hè?). Man blij en ik dus gratis koffie, omdat hij dat wel waardeerde.
10.30 uur ging ik weer verder. Nu was het continu dalen, in het begin steil omlaag. Best wel link, want het pad was bedekt met keien en kiezels dus moest ik continu mijn stokken gebruiken om mijn evenwicht te bewaren. Wat verderop werd het minder steil, maar de omstandigheden bleven hetzelfde, dus ik moest geconcentreerd blijven lopen. Achter mij ging een fietser nog onderuit en kwam in de stekels terecht (au!). Zodoende niet veel tijd om de omgeving te bewonderen, maar wel mijn horloge. Die gaf aan dat het 11.00 uur was en met nog 7 km te gaan. Dus... remmen los en gaan! De voorgaande dagen en vanmorgen werd ik veelal ingehaald, ook door onophoudelijk pratende landgenoten (Spanjaarden dus). Die liet ik ook graag voorgaan, zo kon ik mijn muzikantjes weer horen. Een groot deel van hen haalde ik weer in met naar mijn mening een moordend tempo. Onderweg gestopt bij de enige open kerk langs de camino, maar ze hadden geen kaarsen. Viel dat even tegen! 12.30 liep ik Puente la Reina binnen en gelijk naar de albergue, gauw douchen en direct naar de bar. Menu'tje besteld en tijdens het eten naar Oranje gekeken. Dit was duswat je noemt een dubbel geslaagde dag.Na de voetbal door het plaatsje - zeg maar plaats - gelopen. Deze vond ik mooier dan Pamplona: mooie antieke gebouwen, prachtige brug en het zonnetje scheen inmiddels.Wat ben ik, ondanks de slooppartijvan etappe 1 en 2, blij dat ik de camino doe.