21ste etappe: Rabanal del Camino - Ponferrada
Vanmorgen wou ik niet te vroeg opstaan, maar toch weer 6.00 uur opgestaan.
Rustig mijn spullen gepakt, koffie gedronken. Het zou voor mij een mijlpaal moeten worden. Wat foto's genomen van de albergue en de cheffin nam een foto van mij voor het vertrek, een groet, en die
berg op.
Ik had mijn vrienden verteld dat ik dit alleen moest doen, dus waren zij veel eerder dan mij vertrokken. Eenmaal op weg, eerst nog wat asfalt en daarna paden zoals het hoort, kreeg ik toch weer die
drift: ik kon het niet helpen, maar ik moest en zou mijn lichaam testen.
Even de tijd genomen om wat plaatjes te schieten, maar toen moest ik weer, wat voor mij geen vervelend gevoel was. Integendeel ik genoot van de omgeving: bomen, vogels, krekels, bergen, nevelen het
zweten.
Maar wat mij het meeste was een nieuwe ervaring, het gevoel van gelukkig zijn (nog gelukkiger, ja nog gelukkiger).
Onderweg kwam ik nog een fietser tegen die gelijk met mij vertrok en ik haalde continu wandelaars in tot ik op die berg aankwam.
Eigenlijk was ik een beetje teleurgesteld door de aanblik van de Cruz de Ferro. Het was rommelig en er stond een klein kruis op een grote hoge houten paal. Ik had een groter kruis verwacht, maar het is zoals het is.
Ter plaatse de steentjes neergelegd, de champagneroos die ik van mijn nichtje had gekregen, en van mij een lint dat ik vanaf St Jean Pied de Port had meegedragen.
Na dat te hebben gedaan, ben ik op een rustig plekje gaan zitten en daar ben ik gaan bidden voor ons allemaal. Ik geloof en hoop dat ik niemand vergeten ben. :-)
Tevens heb ik mijn verontschuldiging aangeboden voor mijn kwaadheid en de ietwat lelijke woorden die beter niet vertaald kunnen worden (ik wist niet dat ik zo kon ouwenelen tegen Iemand die je niet kan zien, maar ik blijk talent te hebben).
Na ca. 30 min. mijn rugzak weer om en toen wou ik weer met de zelfde noodvaart op weg. Maar na ca. 20-30 meter kreeg ik een voor mij weer nieuw gevoel: rust, alsof je klus klaar is en dat je verder
geen haast meer hebt (zo niet Nico). Maar ja, gewoon doen wat je gevoel je aangeeft en ik ben van af dat moment rustigaan banjerend de rest van de etappe gaan afleggen en genieten van de
omgeving.
Ik werd weer door iedereen ingehaald met de vraag of het wel goed ging met mij. Ze waren verrast met het antwoord dat het buitengewoon goed ging.
Ondertussen was ik al een paar keer een vrouw tegengekomen en gegroet. Ik had haar nog niet eerder gezien maar ja je ziet vaker nieuwe gezichten.
Het pad liep door mooie oude dorpen, boerendorpen en op een gegeven moment kwam weer die vrouw. Ze haalde mij in (waarschijnlijk had ze ergens gerust) en sprak me aan (waarschijnlijk zie ik er vertrouwd uit of hulpvaardig). Ik weet niet meer precies hoe het ging maar we raakten aan de praat en ik schat in dat het de laatste 12 km waren.
Dit was toch wel het spannendste gedeelte van de afdaling, vrij steil en op sommige plaatsen harde ondergrond met zo goed als overal losliggende leisteen. Dat betekende goed opletten dus (bleek dat gisteren een vrouw op die afdaling haar been heeft gebroken).
Al pratend bleek zij ook een Amerikaanse te zijn die haar bagage kwijt was geraakt na het landen in Madrid. Het zou - indien gevonden - naar de Ponferrada gestuurd worden.
Leuk gezelschap. Zij had last van haar knie, ze was er al aan één geopereerd. Ik was al 2 dagen pijnvrij en had dan ook zonder brace gelopen, dus heb ik die incl. mijn zalf aan haar gegeven. Wat ze graag aannam, daar haar eigen brace nog in haar bagage zat en vrij snel daarna had ze geen last meer van haar knie (mooi toch).
Al ouwenelend, hoofdzakelijk Spaans want dat wou ze ophalen (moet je mij voor hebben: ken zelf niet alle woorden, maar ja zo leer je zelf ook wat, toch?).
In Molinaseca aangekomen (mooi plaatsje trouwens) twijfelde ze of ze zou blijven, ten slotte was het wel een hele mooie plaats. Daar ik mijn zinnen op Ponferrada had gezet, liep ik door maar 100 m
verderop dacht ik what the hack (is Engels dus), ik had geen haast en we hadden mensen in het gras langs de rivier zien liggen.
Wij kochten ieder een broodje en ik nog een Fanta en we gingen ook langs de rivier zitten. Schoenen uitgetrokken en het water in gegaan. Het was heet, bloedjeheet en in een opwelling liet ik me met
kleding en al (zonder rugzak natuurlijk, ik ben geen Eppo) in het water knetteren.
Dat was koud, knijter wat koud, zo koud dat het ademen even stokte. Wat een heerlijkheid na al die warmte! Ik ging het water uit en even later er toch weer in, heerlijk!
Ook zij volgde mijn voorbeeld en zo te zien genoot zij daar ook van, waarna we al drogend in de zon ons broodje opaten en daarna weer op pad.
Toen we bij de albergue in de buurt kwamen, veranderde zij van idee en liep verder mee naar Ponferrada, want ze wou toch ook wel weten of haar bagage was aangekomen.
De rest van de weg werd erg eentonig, asfalt, stoepen, dorpen tot aan Ponferrada. Daar aangekomen zag ik weer mijn Koreaanse vriend en Amerikaanse vriendin van de laatste 3 dagen en ook Jane Webster die Australische van 70 jaar. Prachtig mooi om die weer te zien, al heeft ze nog veel last van haar voeten.
Lekker gedoucht, kleding op de hand gewassen (inmiddels was de kwijtgeraakte bagage binnen gekomen) en 's avonds bij een zeer goed gerestaureerd kasteel gezeten en wat gedronken. Dat was wel gezellig, zo met z'n 5-en. :-)
Ondertussen had ik met de nieuwe 33-jarige Amerikaanse - Kelly heet ze - afgesproken dat ik haar (het was zondag en dan is alles dicht hier) morgen verder zou helpen met het opsturen van een pakket en wat gepiel met de bank. Ten slotte had ik geen haast, want ik lig 5 dagen voor op schema.
Afsluitend: dit was een dag met verschillende, hele mooie ervaringen een prachtig mooie route en ook een nieuw persoon leren kennen die ik heb kunnen helpen.
Voor mij was deze etappe tot nu toe een van de mooiste ook voor het innerlijke.
Tot morgen.
Reacties
Reacties
Wouw Nic, wat een mooie belevenissen allemaal. Weet je dat ik je eigenlijk nog een beetje benijd ook?
Het Cruz de Ferro, de overpeinzingen, al die mooie ontmoetingen en gesprekken en vooral het gespetter in de rivier!
Ik hoop dat (een paar van) je vrienden ook nog doorgaan naar Finisterre en Muxia; ik zou ze graag willen ontmoeten...
Liefs,
XXXX
Nou Nico, ik wist het natuurlijk al maar je bent een echte PELGRIM hoor!! Die zich niet alleen bekommerd om zijn eigen traject met alles wat daarbij komt maar ook open staat voor anderen en daadwerkelijk doet wat je van je medemens zou verwachten.
En wat een ervaringen!!! Geweldig gewoon: gehoor geven aan je gevoel, vertrouwen op je gevoel en je gevoel ervaren: het lijkt wel SPIRITUEEL!!!, ha, ha. Nou hoe het ook zij: het is voor je een echte pelgrimstocht met alles wat daarbij hoort.
Ik wens je weer veel belevenissen op je volgende route en kijk weer uit naar je volgende verslag.
Hasta pronto: Gonny
Jeetje Nico wat heb ik weer genoten van je mooie en lange verhaal.
Ik voelde af en toe behoorlijk kippenvel. Toen ik nog niet wist dat die vrouw een Amerikaanse was, dacht ik dat Maria voor je ging verschijnen, ( mijn katholieke opvoeding) maar hoe je het ook bekijkt,het blijft allemaal geweldig, diep in mijn hart ben ik een beetje jaloers op al die indrukwekkende momenten
die jij meemaakt. En Nico, wat schrijf je toch goed, ik zie het voor me gebeuren, zeker je duik in de rivier, te gek. Ik kijk nu al weer uit naar je voldende verslag.
Lieve groet Marijke.
Nico,
Ik vindt het prachtig zoals je je ervaringen weet weer te geven. Het is werklijk pakkend.
Herman
Mooi, pakkend, kippevel.
Nu de wereldtitel nog...
Voor wie?
Spanje-Nederland-oom?
Only kidding, want het wordt Nederland!
Ome Nico (Vriend) wat ben je nou eigenlijk voor me?Ik spreek je altijd aan als OME NICO maar toch zie ik meer als mijn oudere vriend. Je ziet het goed ik heb eindelijk tijd voor je gemaakt. Ik lees af en toe je verslagen die prachtig zijn mijn complimenten.Ik wou je veel sterke wensen voor de rest van de rit en je bedanken voor al het goede wat jij voor mij en voor het hele gezin heb betekent de afgelopen tijd.Ik zie je als mijn grootte voorbeeld en dat ben je ook ik ben troots op je en zo zie je maar je had gelijk je hoeft helemaal niet te trainen voor zo'n wandeling. ik hou je niet langer bezig loop stevig door want het word weer tijd om een biertje te halen.
Groetjes. Toon
Hey oom,
Wat een prachtige verhalen! Ik geniet er echt van om het te lezen. Gelukkig heb je nu eindelijk de rust gevonden. Geniet er nog lekker van. Enne, mooie wedstrijd zondag, NL-Spanje!
X
Nico, je bent weer verbazingwekend.
Echt grote klasse hoor.
ps: Je zult wel blij zijn met de voetbal uitslag, tenminste als je er nog tijd voor vrij maakt met je geestelijke verrijking.
Heel veel sterkte en plezier voor onderweg toegewenst.
Hoi grappenmaker,
Jeetje zit ik even stiekem op mijn werk je mooie belevenissen te lezen, schiet ik mij daar een partij in de lach dat er niets meer stiekem aan was!!!
Jij met je "ik ben geen eppo"
IK ZAG HET AL HELEMAAL VOOR MIJ!!!
Ome Nico met kleren en al (zonder rugzak) het water in...
En je bent ook van alle markten thuis hè je schrijft in het Nederlands, Spaans, Frans en Engels je blijft mij verbazen. Amazing gewoon!
Geweldig dat NL en Spanje in de finale staan hè!
Wij zouden zondagmiddag naar Malaga vliegen, maar hebben onze vlucht een dag kunnen vervroegen.
Dus wij kijken de finale vanuit Malaga.
Veel kijkplezier, denk om je hart en een dikke knuffel van ons.
Ik wens je nog veel energie en plezier toe tijdens de wandelingen tot aan Santiago de Compostela en samen met tante Clary tot aan Finisterre en Muxia.
xxx Rebecca
Nicos, ik ben heel erg genieten van je avonturen als een pelgrim. Bedankt voor het delen van uw reis en dank u voor het maken van een vriend schip met Sarah de Amerikaanse lerares.
van Sarah's moeder
Hee Oom,
Wat moet het fantastisch zijn om nu jou te zijn!
Je verhalen ontroeren me.
blijf genieten en laat ons ajb meegenieten!
Veel liefs,
Monique
Hallo Nico het is heerlijk om je hervaringen te mogen delen, ik kijk er wijna iedere dag naar uit,
ik wens je veel camino plezier
Un abrazo y x
Luis.
Hi Nico,
I was going through my lost baggage information to try to make my claim and found your blog address written on my baggage claim! Thank you for your openness and you're help! It was a lovely day!
Kelly
Hi Kelly, i am happy you did respond in my blog thank you for your reaction. I would like to keep in touch so if it is possible and you can send your e-mail to Muxia@quicknet.nl I would appreciate it very much.
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}