Allereerst iedereen bedankt voor de berichten: ik vind dat heel leuk. Ga zo door!

6.00 uur: ik raak er inmiddels aan gewend; werd ik wakker en weer dezelfde ochtendgymnastiek. Dan ontbijten, want de albergue kostte 7 € incl. ontbijt. Dit ontbijt stelt op zich niet veel voor: dekoffie was niet echt heet en het ontbijt bevatte koekjes, Nederlandse boter, toastjes en 3 soorten jam.
Dus 1 glas koffie, 4 toastjes met boter en jam genomen en rugzak aan: 14 kg totaal incl. water, maar het valt tot nu toe mee, die bult op je rug. Alleen door het niet precies weten hoe je dat ding op je rug moet binden, heb je aan het eind van de dag (niet altijd overigens) wat spierpijn in nek en rug.

En dan maar weer destraat op. Goddank ziet mijn moeder dat niet meer, want 'koters de hele dag op straat kan alleen boefjes kweken'. Maar goed, op straat aangekomen, zag het eruit als een sombere dag. En ik had een pestbui veroorzaakt door dat mijn knie nog steeds pijn doet. Ik had gedacht: ach, na een paar dagen is het over (vloek).Dus niet, want het lijkt erger te worden. Walkman gepakt en opgezet, zoals Clary zegt: je eigen afsluiten voor de rest van de wereld. Daar heeft ze gelijk in, maar het was even nodig. Even je eigen muziek en gelijk hard opgezet. Of de duvel er mee speelde, het eerste nummer was van De Dijk met iets van: er is niemand in de stad.
Overigens, het was wel een mooie, grote, kinderrijke plaats (geen televisie zeker), waar ik gisteren in de middag genoten heb, maar ik was blij met De Dijk. Tenslotte is dat mijn muziek en daarmee liep ik de stad uit, hoe toepasselijk.

Het zou vandaag een nog makkelijker etappe worden, vrij vlak en maar 21,7 km, dus rustig aan begonnen. Het pad liep ca. 0,5 km langs de snelweg, daarna ging het over op wat andere paden, maar ik had een pestbui en lette dan ook niet op de omgeving.
Het enige waar ik me op dat moment mee bezighield was de muziek en gaat dit kl.te knie het volhouden.
Ik moet doorlopen en blijven doorlopen. Op een gegeven moment wordje ingehaald en loop je ook langs medepelgrims die even groeten en soms met je oplopen en tegen je aanpraten. Dan maar de walkman uitgezet, want door het praten word je ook afgeleid. Maar ik wil niet al te lang met iemand oplopen. Ik wil van het begin af alleen (tenslotte is dat wat ik mezelf opleg: alleen lopen en kijken of je jezelf tegenkomt) en neem al gauw afscheid van mijn gezelschap. Dat was een naar mijn mening perfect Engels-sprekendeDuitser. Ik verrast, maar wel op een positieve manier,daar die man accentloos Engels sprak.

Ik weer mijn walkman opgezet en doorlopen, moest doorlopen. Of het zo moest zijn, ca. 2 uur later haalt een meisje me in. Ze bleek een Italiaansedie ik gisteren 2 keer tijdens het lopen tegengekomen was en alleen maar begroet had. Maar ze bleef bij me lopen, dus walkman weer af en praatje gemaakt. Tijdens het lopen echter bleek ze niet makkelijk af te schudden en eigenlijk was ik er achteraf blij om.
Je liep al pratend een eind weg en ik vergat daardoor ook een beetje mijn knie, waardoor ik waarschijnlijk ook van de omgeving begon te genieten. Voor die tijd keek ik hoofdzakelijk naar het pad voor mij.
Nadat zij al lopend een paar foto´s had genomen, begon ik ook om me heen te kijken en was blij verrast met wat ik zag: tarwevelden met een schakering aan diverse groengele kleuren gevolgd door mooi onderhouden druivenvelden. In de verte wolken met daaronder een multikleurig (even voor Marjan: de was is gelukkig geen toverbal geworden) landschap. Dit werd dan ook een Fuji-moment. Onderweg nog een aantal mooie plaatjes gezien.

Opeens kwamen we een busje tegen met provisorisch een tent met ligkussens/matras en een luifel erboven. Daar besloten we om een kop koffie te nuttigen en wat te luieren. De eigenaar bleek een Aussie te zijn die besloten had om zo zijn brood te verdienen.
Koffie besteld, bleek het koffie toebroek te zijn (gemalen koffie in een glas en kokend water erover, klaar). De koffie had het Italiaanse meisje snel op (Genara heet ze en was 18 jaar) en zij ging gelijk door. Ik bleef nog even liggen. Tenslotte bleek dit achteraf nog ca. 2 km voor Los Arcos te zijn en had ik onafgebroken 19 km aan één stuk gelopen.

Naar de albergue, douchen, eten (smaakte prima trouwens) en voorbereiden op de komendevoetbalwedstrijd.
Al met al begon mijn dagmet een pestbui en eindigde weer opgewekt. Nog wel met een pijnlijke knie, maar wel opgewekt.

Morgen naar Logroño, tot morgen!

P.S.: Ik was vanmorgen net het dorp uit, toen ik na 1,5 - 2 km in Irache bij de fontein kwam waaruit water en wijn getapt konden worden, best wel apart. Heb een volle fles water getapt en eerst een halve fles wijn, later toch maar een hele. Heb er 1 glas van gedronken (best goeie wijn) en de rest weggegeven, zodat de anderen het ook konden proeven.