Vanmorgen om 6.00 uur opgestaan. Na het wassen knie ingesmeerd, brace om en een bar opgezocht waar ik kon ontbijten: jus d'orange, koffie en een broodje jamon serrano met kaas, heerlijk en dan maar weer op pad.
Gisteren had ik nog contact met Clary die haar zorgen uitsprak en eigenlijk was het ook wel verstandig geweest om een rustdag te nemen, maar ik heb toch een beetje de drang om door te lopen, dus zal ik voorlopig ook niet meer zeuren over mijn zere knie.

Het pad loopt in het begin door een goed onderhouden park met verharde paden, om op te starten is dat prima. Verder loopt het vrij dicht langs de snel/autoweg met een redelijk aanwezig verkeer dat dan ook een aardig geluid produceert. Dan hoor ik toch liever het geluid van mijn walkman.

Toen ik vanaf een heuvel met om mij heen allemaal Rioja druivenvelden Logroño zag liggen met daarvoor een meer, nog even snel een kiekje genomen.

Vrij snel voor mijn gevoel had ik al 12,8 van de 30,7 km afgelegd en was ik bij Navarrete aangekomen. Dit gaat best snel, al zeg ik het zelf. Even pauze, hier zaten een hoop Duitsers, Fransen en een aantal anderen in groepjes bij elkaar, Aangezien ik daar geen zin in heb, ergens aan de overkant van de weg gaan zitten, kopje koffie genomen, even zitten rusten en weer door. Man, heb ik er een lol in en het prima zo met muziek op, een hoofdzakelijk schijnende zon die af en toe ook even rust achter de wolken!

Ik kan het tot nu toe alleen maar een heerlijke dag noemen. De tocht gaat verder veelal langs de snelweg met aan de andere kant druivenvelden. Even verderop wat heuvels en in de verte de bergen.

Het is inmiddels 13.00 uur en ben in Ventosa aangekomen; weer tijd voor een kopje koffie en een broodje omelet met chorizo.

Nog een stuk van 10 km naar Nerja, tja die gaan we ook maar pakken (Clary ik kan het niet helpen), het loopt heerlijk met het zonnetje erbij. Nu is het vandaag ook een lichte etappe en vrij vlak.

Het laatste gedeelte ca. 7 km ging het pad van de snelweg af, daar deed ik mijn walkman af. Hier waren niet zo veel vogels en krekels te horen. Het was maar goed dat ik het piepen en kraken van mijn rugzak hoorde, vergezeld van mijn voetstappen, anders had ik gedacht dat ik doof aan het worden was, zo verschrikkelijk stil was het soms, een aparte gewaarwording.

15,30 aangekomen op de eindbestemming, na het douchen even het dorp in daar hoorde ik een hoop geklepper vanaf de kerktoren neerdalen. Helaas had ik mijn fotocamera niet bij me, toen ik omhoogkeek zag ik wat nesten ooievaars en een van de ooievaars stond zich daar een partij uit te sloven, tijdens het klepperen gooide hij zijn kop en nek achterover, leuk om mee te maken.

Ik dacht nog als ik dat ook zou doen, zal ik dan ook indruk maken? Naah, kan het beter niet doen. Buiten dat ik niet goed kan klepperen, heb je grote kans dat ik daarna mijn nek nooit meer kan bewegen. Bij het beter bekijken van de kerktoren blijken er 4 nesten in te zitten. Dit moet een dorp zijn met heel veel geluk.

Tot morgen!