17de etappe: Sahagun - Reliegos
Als eerste wil ik iedereen bedanken voor alle mooie en ondersteunende reacties, het doet me goed om ze te lezen.
In Sahagun zou ik mijn beide Amerikaanse vriendinnen ontmoeten, maar tot mijn grote verrassing kwam daar als eerste mijn Koreaanse vriend aanzetten.
Ik vroeg hem naar zijn bankpasje, maar het bleek dat hij hem niet verloren had maar gewoon niet goed had gekeken.
Man wat was ik blij dat ik hem weer tegenkwam.
Ca. 4 uur later kwam een van de Amerikaanse vriendinnen Sarah, een docente van 32 jaar oud, aanlopen. De ander - Carrie - was er niet, want ze hadden onenigheid en gingen even apart verder.
Desalniettemin was ik ook heel blij haar te zien. Het is voor mij wel verrassend hoe blij je wordt en het ook prettig vindt om mensen die je vanaf het begin van de trip kent weer te zien. In het begin groet je elkaar alleen maar, later raak je in gesprek en het klikt ondanks het leeftijdsverschil.
Daar besloten om de komende paar dagen met elkaar op te trekken (zijn we elkaar tot steun).
6.00 uur opgestaan en gaan lopen.
In het eerste dorp langs de etappe ontbeten, daarna rustig verder. Niet snel, want Sarah kreeg last van haar scheenbeen, maar heeft toch doorgezet.
Over het pad valt verder niet veel moois te vertellen, want deze liep parallel aan de vrij drukke weg en soms over de weg. Er waren redelijk wat nieuwe wegwerkzaamheden op en langs het pad.
Na 30 km in Reliegos aangekomen, biertje gedronken en naar de albergue.
Na het avondeten naar Spanje - Portugal gekeken.
Weer een hoop andere leuke mensen ontmoet: Canadese, Australische en een Duits/Chilleense. Het was weer een leuke afsluiting.
Tot morgen
Reacties
Reacties
Hoi Nico, beide verhalen gelezen en wat een tocht zeg. Het mooie van de camino is dat je op jezelf aangewezen bent en dan kunnen er wel eens dingen naar boven komen die je niet verwacht. Misschien wel een verwerking die nu versneld in gang wordt gezet die je nog niet had verwacht maar die toch had moeten komen. Zoals al geschreven werd, Rosi loopt met je mee, waar je ook bent. Fysiek is ze er niet maar geestelijk is ze er altijd.
Hou je lichaam sterk en laat je geest af en toe de vrije loop, het zal je goed doen, hoe rot het nu ook lijkt. Ik ben blij om te horen dat er mensen zijn waar je op terug kunt vallen daar en waar je steun aan hebt.
Dikke knuffel Marjan
Haai die Topper,
Met diep respect heb ik je reisverhalen gelezen. Ik had van jou niet anders verwacht, want je bent tenslotte een Rotterdamse voetbalfan en dat zijn ook harde werkers en doorzetters. Ik wens je veel loopvleugeltjes toe en geniet van de lekkere hapjes en drankjes.
Grote noeste MANNEN verbruiken veel energie, dus denk aan de inwendige mens. Tenslotte bestaan er maar weinig mannen met zo'n goddelijk lichaam zoals jij en ik.
Groeten
Jeroen, Silvia Sharon en Danique
Hoi oompje,
Fijn dat je met je trouwe reisgenoten optrekt!
Juist op dit soort momenten kun je daar zo veel aan hebben.
Ben blij dat je consequent je reisverhalen schrijft.
Dat geeft mij een goed gevoel en ook als ik een mindere dag heb, kan ik uitkijken naar jouw verhaal.
Oh ik was vergeten bij mijn vorige reactie te zeggen dat ik hoop dat je de geheugenkaartjes niet hebt weggegooid. Volgens Luis kan het mogelijk zijn met bep. software de gegevens van die kaartjes terug te halen.
Wij merken het wel wat je er mee gedaan hebt!
Hoop dat je de kans hebt om vanmiddag de wedstrijd NL-Brazilië te zien met een lekker biertje en je maatjes.
Morgen Spanje ik ben benieuwd!
Wat een stunt als deze twee ploegen elkaar in de finale zouden tegenkomen.
Verwacht niemand natuurlijk......
Dikke kus van mij xxx
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}