26ste etappe Tricastela - Sarria - Portomarín
6.30 gestart met wandelen. Het was nog vrij donker en ook vrij rustig, nou dan begin ik ook maar rustig aan, dacht ik.
Gisteravond heeft het gestormd, bliksems, regen, wind en donderslagen; het kwam echt met bakken naar beneden. Ik dacht nog: wat nu valt, hebben we morgen geen last van en dat klopte, want het was
een heerlijk temperatuurtje om te wandelen.
Gaandeweg werd het lichter en wat mij enorm opviel, was dat alle boerendorpen waar ik doorheen liep waren schoongespoeld, alleen de landelijke geuren zijn niet weg te krijgen in de meeste dorpen.
Wat mij ook opviel, was dat waar voorheen de nalatenschap van onze koeienvriendinnen lag, nu allemaal stenen, takken en gruis lag, dus moet het wel erg gestormd hebben.
Al snel in de eerste km ging mijn tempo weer omhoog, kon er niet veel aan doen, het gebeurde gewoon en het was weer heerlijk. Man het lijkt wel een verslaving of je lichaam zelf drugs aanmaakt.
Maar ja hoe het ook zij, genieten geblazen van de mooie omgeving. Groen, veel groen, het was net of dat op sommige plaatsen de bomen een haag/boog voor je maakten, waardoor een soort groene tunnel ontstond waar je doorheen liep. Fantastisch man, jullie zouden hier ook moeten lopen!
Overal waar een heuvel of berg aan de zijkant van het pad stond, kwam water uitgestroomd. Het was net of een groot deel van het pad één en al uit bronnen bestond.
In een boerendorp moest ik even ruimte maken voor een aantal langslopende dames, begeleid door een hond en een boerin, een jonge boerin. Had ik nog niet eerder gezien hier onderweg. Normaalgesproken zijn het allemaal boeren die dat doen, maar ik moest wel even ruimte maken en opletten dat de dames niet tegen mij opbotsten, want sommige dames hadden zichzelf wel heel erg ingesmeerd. De koeienvlaaien zaten zelfs op de zijkanten van al dat heerlijke langslopende vlees (eerst schoonwassen ja).
In Sarria aangekomen ben ik gelijk naar het postkantoor gelopen om een postpakketje op te halen, maar dat was nog niet aangekomen. Sarria was een lelijke stad, geen uitstraling, onvriendelijke mensen.
Het hoge tempo had ik zo weer te pakken. Het ging zo verschrikkelijk gemakkelijk, dat ik dit op een gegeven moment absurd vond, zo makkelijk ging het mij af. Onderweg nog even gestopt voor een koffie en een klein hapje, want op de een of andere manier krijg ik geen honger tijdens het wandelen.
Voor ik het wist, zag ik een groot meer opdoemen en even verderop een brug. Daar lag Portomarín, een mooi uitzicht (ik kan helaas nog geen foto's plaatsen, want ik heb nog geen computer met de juiste adapter gevonden) via die brug. Daarna via een wat steile trap de stad in waar net een soort pulpo (octopus) feest aan de gang was. Had ik gelijk maar gaan zitten, dan had ik ook wat heerlijke pulpo gegeten, maar een paar Duitsers - die ik regelmatig onderweg op diverse plaatsen tegenkom en waar ik dan ook een praatje mee maak - riepen me en zeiden dat mijn Amerikaanse vriendinnen verderop in de albergue verderop zaten. (Zij zaten er zelf ook) dus ben ik eerst maar gaan inchecken en goed dat ik dat gedaan had, want het bleek dat zo goed als alle albergues in de stad vol waren (tja de laatste 100 km zijn nu begonnen, dus ook de toeristen lopen mee
Maar ja, weer een fantastische dag gehad om niet te vergeten. Ik heb verder met mijn Amerikaanse vriendinnen afgesproken dat ik verder met ze meeloop, want zij lopen maximaal 15 tot 20 km per etappe en dan kan ik ook gelijk acclimatiseren.
Tot morgen
Reacties
Reacties
Petje af Nico!
Jij bent echt goed bezig, heb aan je gedacht tijdens Spanje Nederland en zelfs gekeken op groot scherm op Bospop festival! Goed bezig die Spaanse jongens en jij in Spanje natuurlijk :)
Hola Nico,
Tsjonge wat ben jij aan het genieten zeg, wat heeft deze tocht je al veel gebracht!!! Ik heb aan Clary gevraagd of ze voor de leden van onze vereniging een verslag wil doen van haar tocht maar misschien moet jij ook maar meekomen want de "spirituele" ervaringen zijn niet van de lucht (in mijn beleving dan he!!). Hoe het ook zij: het is de reis van je leven?? en we hangen allemaal aan je lippen. Elke dag even kijken of er een verslag van Nico is binnengekomen. We vinden het jammer als het niet zo is. Marijke belt dan op om te checken of het verslag van een paar dagen geleden echt de laatste was!!! Ja, je hebt er (naast je Amerikaanse vriendinnen) hier ook een paar fans bij.
Ben natuurlijk heel nieuwsgierig hoe je de wedstrijd hebt ervaren en waar je hebt gekeken maar dat horen we zeker nog. Nederland baalt en jij loopt natuurlijk met een nog grotere "smile" door het Spaanse land.
Hasta pronto he: recuerdos Gonny
hallo oom,
ik lees nu dat je lekker tempo heb en dat je veel groen nu tegen komt , lekker gevoel lijk me dat om te weten dat het einde in zicht komt , ga lekker zo door we zijn trots op je.
en nog effe wat, maak je niet druk op de pulpo want wij hebben het zondag voor de wedstrijd de familie van duitze paul opgegeten bij me moeder en geloof mijn ,toen ik het aan het eten was had de pulpo een smaak van ....... hoe moet ik het uitlegen !!!!
OVERWINING , hihihihihihihi .
heb ik toch goed voorgespel.
dikke kussssss van ons
Hoi Nico,
Gauw nog even een paar krabbeltjes, ga vandaag op vakantie. Wij wensen je nog een hele goeie reis.
Laat Clary ook even meegenieten van het laatste.
We hebben erg genoten van al jullie verhalen.
Zie jullie.
Groetjes .
Hoi Nico,
Wat `n conditie heb jij, jij had die training vooraf echt niet nodig zoals je zelf al beweerde en wat fijn dat alles zo goed gaat en bovenal dat je er zo van geniet, geweldig, deze reis staat voor altijd in je geheugen gegrift, wat `n belevenis, ik blijf genieten van je verhalen, ga zo door, Nico, ik wens jou nog veel plezier, ook samen met Clary volgende week.
Liefs van Lyda.
Zo zo zo, ik zie opeens op het kaartje dat het einde echt al in zicht is! Het is dat ik weet dat je aan het lopen bent maar wat ga je soepel, bijna niet te geloven zeg! (echt niet de bus stiekem gepakt ;)).
Mooie overwinning van Spanje zondag, ben benieuwd hoe je het hebt ervaart want wij mochten de vreugde van Spanje alleen op tv meemaken (en even in het Spaans centrum)... In Nederland was men niet blij.
Succes de laatste kilometers! xxx
Hoi Nico,
Ja, ik was even in paniek. Je laatste verhaal dat ik had gelezen was mensen voor mensen en je 23ste etappe.
Maar gelukkig kreeg ik er gisteren 2 binnen, met weer gezellige en leuke verhalen.
Het zal na deze hele tocht best wel afkicken worden, voor jou, maar ook voor iedereen die genoten hebben
van al je belevenissen, ik in elk geval wel.
De laatste loodjes wegen het zwaarst wordt er gezegd , maar ik denk dat jij er alleen maar meer energie van hebt gekregen.
Een fijn weerzien met Clary en geniet samen van de afsluittocht.
Veel plezier met de laatste kilometers. Lieve groet Marijke.
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}